Puasa adalah salah satu latihan yang dapat mengawal perilaku samada dari segi mental dan fizikal. Banyak umat islam di akhir zaman ini yang hanya sekadar menahan lapar dan haus sahaja lebih-lebih lagi di bulan Ramadhan. Penghayatan yang begitu mendalam tentang kelebihan berpuasa ini tidak di ambil kira. Yang kita sibukkan ialah perancangan lauk pauk untuk berbuka puasa sahaja.
Bagaimana puasa boleh menjadikan seseorang itu daripada pemarah kepada penyabar, daripada bakhil kepada dermawan, daripada jahat kepada baik dan sebagainya?
Umat Islam pada zaman sekarang lebih cenderung untuk mencari ilmu agama, sifat untuk mentauhidkan Allah itu semakin menebal, peluang untuk mendekatkan diri kepada Allah semakin banyak. Mari kita betulkan sikit persepsi umat islam sekarang, banyak umat islam terutamanya di Malaysia berpuasa di Bulan Ramadhan, tetapi kurang penghayatan. Ramai umat islam yang solat tetapi tidak khusyuk. Itu bukanlah masalahnya, fokus utama ialah ramai umat islam yang nak puasa. nak solat , nak jadi baik tetapi tak jadi-jadi.
Tahap ketaqwaan ada peringkat-peringkatnya, bukan semua orang yang belajar tentang agama akan pasti menjadi alim ulama', bukan semua orang yang belajar tentang ilmu perubatan akan pasti menjadi doktor. Sebenarnya, tahap keislaman dan kesedaran untuk solat umat islam di Malaysia masih lagi baik. Biarpun ramai yang pergi ke masjid tetapi tidak faham bacaan di dalam solat, itu bukan isunya. Isunya ialah yang pandai tetapi tidak amal.
Samalah juga dengan puasa, yang kita sibuk bahaskan ialah samada perlu lafaz niat atau tidak perlu lafaz niat. Lafaz atau tidak lafaz itu tidak penting. Yang penting ialah kita dah set dalam minda kita dari kecil sehinggalah tua, bila sampai bulan Ramadhan, maka kita kena puasa. Jangan jadi takalluf dan membazirkan banyak masa dalam membahaskan perkara-perkara yang ulama' terdahulu telah bahaskan.
Wallahu'alam
Tiada ulasan:
Catat Ulasan